ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ: Προτάσεις Βιβλίων για ανάγνωση
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 3ου Γενικού Λυκείου Αχαρνών
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κάκτος» το νέο βιβλίο της Σεμίνας Διγενή με τίτλο «Οι Απείθαρχοι».
«Σπιναλόγκα, Βωμός και Ασκληπιείο»
«Σπιναλόγκα, Βωμός και Ασκληπιείο» είναι ο τίτλος του ποιητικού δοκιμίου της Μαριάνθης Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή (εκδόσεις «Gutenberg»), αλλά η Σπιναλόγκα είναι μόνο η αφορμή, καθώς η συγγραφέας, γιατρός και η ίδια, προσεγγίζει τόσο σύγχρονα προβλήματα της πλειοψηφίας του λαού αλλά και τον κοινωνικό ρόλο της Ιατρικής.
Το ποιητικό δοκίμιο αποτελεί αδιάσπαστη ενότητα με τον πρόλογο, τα ιστορικά στοιχεία και το σπάνιο φωτογραφικό υλικό που το συνοδεύουν, με την συγγραφέα να τονίζει πως το ζήτημα ήταν πολύ ευρύτερο από τη φοβερή ασθένεια αυτή καθαυτή.
Και αυτό διότι, όπως αποδεικνύει, η ασθένεια έπληττε κυρίως εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα, με την κατάστασή τους να επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο από την πλήρη απομόνωση σε άθλιες συνθήκες στην οποία τους οδηγούσε το αστικό κράτος.
Σε ό,τι αφορά δε τις συνθήκες περίθαλψής τους, η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη γι' αυτούς μέσα σε ένα γενικότερο άθλιο πλαίσιο που αφορούσε τον τρόπο ζωής συνολικά της πλειοψηφικής κοινωνικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Ουδείς ή ελάχιστοι ήταν εκείνοι που πήγαιναν ως νοσηλευτικό προσωπικό στη Σπιναλόγκα και τελικά η «λύση» βρέθηκε με ποινικούς καταδίκους των φυλακών Ιτζεδίν, την άλλη κατηγορία «απόβλητων» της κοινωνίας, στους οποίους ετέθη το δίλημμα «ή στο κελί ή στη Σπιναλόγκα».
Όσο δε για το ιατρικό προσωπικό, μια επίσκεψη τον χρόνο στο νησί και αν, μόνο και μόνο για να «τηρηθεί το πρόγραμμα».
Όλα αυτά κατ' αρχάς αναδεικνύονται στο διάλογο, υπό μορφή ποιήματος, μεταξύ μιας ώριμης γιατρού -της συγγραφέα- που επισκέπτεται τη Σπιναλόγκα ιχνηλατώντας την ιστορία του νησιού και αναζητώντας απαντήσεις για το ρόλο της Ιατρικής, της ίδιας της Σπιναλόγκας «ανθρωποποιημένης», της Ασκληπιάδας ως κοινωνικής συνείδησης της Ιατρικής και της Ιστορίας.
Στο ποιητικό δοκίμιο επίσης αναδεικνύεται και η πάλη των ασθενών της Σπιναλόγκας, η αδάμαστη θέλησή τους να ζήσουν, που τους οδήγησε στο να δημιουργήσουν μέσα στην εγκατάλειψη μια δική τους κοινωνική οργάνωση με νόμους, συνήθειες, ενότητα απέναντι στην απομόνωση και στην καταδίκη σε αργό θάνατο.
ΕΈαν αργό θάνατο που τους ακολούθησε και τα επόμενα χρόνια, όταν η Σπιναλόγκα έκλεισε το 1957, και είχε τη μορφή του στιγματισμένου, του «λεπρού», της επαιτείας και της εγκατάλειψης στο «Λοιμωδών».
Όμως στο ποιητικό δοκίμιο, η συγγραφέας θέτει και το μέγα θέμα της κοινωνικής συνείδησης της Ιατρικής και υπογραμμίζει ότι το ζήτημα δεν είναι μόνο η «θεραπεία της αρρώστιας», ως «επιστημονικής - τεχνικής» διαδικασίας, αλλά κυρίως ο άρρωστος, ο ίδιος ο άνθρωπος, όχι βεβαίως μόνο ως «σώμα» αλλά ως το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων που καθορίζουν συνολικά τη ζωή του.
Η Μ. Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή αποδεικνύει ότι οι αιτίες μιας ασθένειας δεν είναι μια «αστοχία της φύσης» αλλά είναι βαθιά ριζωμένες στις κοινωνικές σχέσεις και άρρηκτα δεμένες με τον τρόπο ζωής που υφίστανται στην κοινωνία εκατομμυρίων εργαζομένων και φτωχών ανθρώπων.
Τι στάση θα κρατήσει ο επιστήμονας που έχει δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη απέναντι σε αυτές τις κοινωνικές σχέσεις; Θα τις αναδείξει ως αιτίες για την ελλιπή πρόληψη, την εμπορευματοποιημένη αγωγή, τον κοινωνικό στιγματισμό των ασθενών; Θα φροντίσει πριν απ' όλα για τον άνθρωπο; `Η, από την άλλη, θα επιλέξει να μη μιλήσει για αυτά και να παραδώσει και την Σπιναλόγκα στη λήθη, προκειμένου να λησμονηθούν αυτές ακριβώς οι αιτίες;
Τα ιστορικά στοιχεία που παραθέτει η συγγραφέας στο τέλος του ποιητικού της δοκιμίου «Σπιναλόγκα Βωμός και Ασκληπιείο» είναι πολύτιμα, ξαφνιάζουν τον αναγνώστη, για το πόσα δεν γνωρίζει, επειδή αυτή η ιστορία «έπρεπε» να μείνει κρυφή.
Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Σεμίνας Διγενή «Οι Απείθαρχοι»
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Κάκτος» το νέο βιβλίο της Σεμίνας Διγενή με τίτλο «Οι Απείθαρχοι».
«Οι Απείθαρχοι», μια σύνθεση έρευνας, μελέτης και μυθοπλασίας, με εξώφυλλο έναν υπέροχο πίνακα του διεθνούς εικαστικού Κωστή Γεωργίου και επιμέλεια Γιώργου Προεστού, μας μεταφέρουν στο «μεταιχμιακό» σύμπαν μιας εξαϋλωμένης ουτοπικής πόλης, όπου ζουν κάποια μαγικά πλάσματα που ...δεν χωρούν πουθενά.
Στους 50 ορόφους ενός παράξενου «Κόκκινου Ουρανοξύστη» συνυπάρχουν και διεξάγουν συναρπαστικούς διαλόγους ξεχωριστές προσωπικότητες, συγγραφείς, ηθοποιοί, ποιητές, τραγουδιστές, επιστήμονες κ.ά. Ανάμεσα στους 100 απείθαρχους «ενοίκους», ο Μπόουι, ο Βλαδίμηρος, η Νίνου, ο Αϊνστάιν, ο Μπέρνχαρντ, η Μονρόε, η Κοτοπούλη, ο Προυστ, ο Αττίλας, η Γουαϊνχάουζ, η Λαμπέτη, ο Βέγγος, ο Σαραμάγκου, ο Φρόιντ, ο Σιδηρόπουλος, ο Γουίλιαμς, η Γώγου, ο Πικάσο, ο Βάρναλης, ο Κομπέιν, η Βασιλειάδου, ο Χόκινγκ κ.ά.
Μια παράξενη Βαβέλ, όπου περιέργως όλοι συνεννοούνται άψογα. Ακόμη και μέχρι το αναπάντεχο τέλος.
Η συγγραφέας «φιλοξενώντας» αυτά τα πλάσματα στο σύμπαν ενός ολοζώντανου πύργου, με δυνατότητες επιλογής εποχών, συναισθημάτων και περιοχών στους ορόφους του, σαγηνεύεται απ' αυτούς και δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς μαζί τους. Ζει μέσα στην αλλόκοτη παράταση των ζωών τους, με όσα συνεπάγεται κάτι τέτοιο...
Οι ένοικοι των ορόφων του Επανασχεδιασμού, των Τραυμάτων, των Αυτοκτονιών, της Εντροπίας, του Παιδικού Εαυτού, των Πειραμάτων κ.ά (που τόσον καιρό στο σύμπαν, δεν είχαν ενημέρωση για τον τελικό προορισμό τους), «ξαναζούν» για λίγο ακόμη και συνυπάρχουν σ' αυτόν τον χώρο αναμονής.
Κάποιοι γίνονται φίλοι και αλληλοπροστατεύονται, κάποιοι εραστές, κάποιοι παραμένουν εχθροί στην αιωνιότητα, κάποιοι γίνονται οικογένεια, κάποιοι κάνουν συνέχεια πάρτι, κάποιοι δεν σταματούν να αυτοκτονούν, άλλοι επινοούν νέες μορφές αντίστασης και κάποιοι άλλοι επισκέπτονται τακτικά το Ρετιρέ της Λήθης, όπου εξαγνίζονται από επώδυνες ή τοξικές αναμνήσεις. Εκεί, ένα παντοδύναμο detox διαλύει βασανιστικές λύπες διαρκείας, απομακρύνει νεκρά κύτταρα ενοχών, εξαφανίζει ανεπιθύματα φουσκώματα του στρες και επουλώνει ματωμένες ραγάδες αναμνήσεων.
Σπουδαίοι άνθρωποι του θεάτρου, εμπλέκονται με τα κεφάλαια του βιβλίου, μέσα από μικρά videos - μονόπρακτα, που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει στα social media του «Κάκτου» και της συγγραφέως.
Η Σμαράγδα Καρύδη κάνει τις συστάσεις του βιβλίου, ο Γιώργος Κιμούλης «συνυπάρχει» με τον Σαραμάγκου και τον Βέγγο στη Μακρόνησο, ο Γιάννης Στάνκογλου με τον αγαπημένο του Ντέιβιντ Μπόουι στο Λονδίνο, η Ελένη Ράντου με τον Ρολάν Μπαρτ και την Μαρίκα Νίνου στην Κοκκινιά, ο Γρηγόρης Βαλτινός με τον Αϊνστάιν, τον Χόκινγκ και την Γουαϊνχάουζ στο Κάμντεν Τάουν, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος με τον Προυστ και την Κοτοπούλη στην Ομόνοια, η Βίκυ Σταυροπούλου με τον Ουγκώ στα Πυρηναία, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης με τον Ρόμπιν Γουίλλιαμς στο Σικάγο, ο Νίκος Κουρής με τον Πικάσο στο Παρίσι, ο Σταμάτης Φασουλής περιγράφει ένα φαντασμαγορικό πάρτι αυτοκτονιών, ενώ η Πέγκυ Τρικαλιώτη με την Κατερίνα Διδασκάλου ερμηνεύουν σύντομες ιστορίες κοριτσίστικων τραυμάτων.
Η Σεμίνα Διγενή, μέσα από το κείμενό της, θέτει το ερώτημα: Θα καταφέρει τελικά, αυτός ο παράδοξος κόσμος των ''Απείθαρχων'', να δώσει σε όλα, ένα τέλος ή μια αρχή, με την έμπνευση που τους αξίζει; Θα τολμήσει να πάρει μια καθοριστική απόφαση, για την Μνήμη του Κόσμου;
Πληροφορίες για το βιβλίο και αγορά: https://www.kaktos.gr/semina-digeni-apeitharxoi
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου