ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ - ΜΟΡΦΩΣΗ,ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ - ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 3ου Γενικού Λυκείου Αχαρνών
Facebook: Σύλλογος Γονέων 3ου ΓΕΛ Αχαρνών
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Το ΔΣ του Συλλόγου, μπροστά στην 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τιμά όλες τις εργαζόμενες , τις γυναίκες εκπαιδευτικούς , τις αυτοαπασχολούμενες, τις συνταξιούχους, τις άνεργες και τις μαθήτριες, ανεξαρτήτως Εθνικότητας, χρώμα δέρματος και θρησκείας.
Η 8η του Μάρτη έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, στη μνήμη των εργατριών στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, η κινητοποίηση των οποίων στις 8 Μάρτη 1857, πνίγηκε στο αίμα από τις αστυνομικές δυνάμεις. Οι εργάτριες εκείνη την εποχή δούλευαν περίπου 16 ώρες τη μέρα, ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από τους μισθούς των ανδρών εργατών. Ετσι, με την απεργία και τις διαδηλώσεις τους διεκδικούσαν «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με αυτά των ανδρών κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών».
Η Β' Διεθνής Συνδιάσκεψη των Εργατριών Γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910 αποφάσισε να καθιερώσει, μετά από πρόταση μίας πρωτοπόρου προσωπικότητας του διεθνούς προοδευτκού γυναικείου κινήματος, της Κλάρα Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Φέτος κλείνουν 110 χρόνια από αυτήν την καθιέρωση, είναι μέρα απολογισμού στη διεκδίκηση για την κοινωνική τους ισότητα.
Μετά απο 110 χρόνια, οι αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών είναι επίκαιροι, γιατί οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών αποτελούν πάγιο φαινόμενο. Τα δικαιώματα των γυναικών στη δουλειά, στην προστασία της μητρότητας, στην κοινωνική και προσωπική τους ζωή, στη μόρφωση και τον ελεύθερο χρόνο θυσιάζονται καθημερινά, παρόλο που η παραγωγικότητα της εργασίας, η τεχνολογία, η τεχνογνωσία και η επιστήμη έχουν προχωρήσει και προοδεύσει σε τέτοιον βαθμό που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν αυτές τις ανάγκες.
Ως ΔΣ συμβάλουμε και εμείς με τη σειρά μας στον εορτασμό της 8ης Μάρτη, αναδυκνείοντας ιστορικά στοιχεία και αναφορές για το δικαίωμα στη μόρφωση των γυναικών, που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την ισοτιμία των δύο φύλων και για τη χειραφέτηση της γυναίκας.
Το γυναικείο ζήτημα συστατικό στοιχείο της κοινωνίας και της μόρφωσης.
Τον Απρίλη του 1904, οργανώθηκε το πρώτο Ελληνικό Εκπαιδευτικό Συνέδριο. Ανάμεσα στα θέματα του συνεδρίου,που συγκέντρωσε γύρω στους 1.000 συνέδρους απ' όλη την Ελλάδα, ήταν και η γυναικεία εκπαίδευση που την εποχή εκείνη βρισκόταν στα σπάργανα. Πήραν μέρος εκπαιδευτικοί, όχι μόνο από τα σχολεία του ελληνικού κράτους, αλλά και σχολεία του υπόδουλου και του απόδημου ελληνισμού. Θέματα που τους απασχόλησαν: Η στοιχειώδης και Μέση Εκπαίδευση, η μεταρρύθμιση του προγράμματος των παρθεναγωγείων, η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, η βελτίωση των διδακτικών βιβλίων. Κοινή συνισταμένη του συνεδρίου ήταν μεταξύ άλλων, η καθολική εκπαίδευση με την «επέκταση της Υποχρεωτικής Στοιχειώδους Εκπαιδεύσεως και στα σχολεία θηλέων», όπως διαβάζουμε στα εμπεριστατωμένα κείμενα απο το συνέδριο.
Ανάμεσα στους εισηγητές για τη γυναικεία αγωγή και εκπαίδευση, εξέχουσες προσωπικότητες της εκπαίδευσης : Η Καλλιρρόη Παρρέν, η Καλλιόπη Κεχαγιά, η Σεβαστή Καλλισπέρη, η Αικατερίνη Λασκαρίδου, η Ελένη Μπουκουβάλα, η Ελένη Χρήστου. Στο συνέδριο τέθηκαν και ειδικότερα θέματα όπως η σημασία της Προσχολικής Αγωγής, ο ρόλος του νηπιαγωγείου, η δημιουργία παιδαγωγικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο και η δημιουργία νέων εδρών όπως της Νεοελληνικής Φιλολογίας και τέλος η εκπαίδευση ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Το ζητημα της μόρφωσης των γυναικών είχε απασχολήσει και τις γυναικείες οργανώσεις της εποχής εκείνης. Για παράδειγμα, το Κυριακό Σχολείο Εργατριών,που ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1911 με την υποστήριξη του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ) και λειτούργησε μέχρι το 1922. Από το 1920 λειτουργούσε υπό την εποπτεία του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. Το Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων, το Λύκειο Ελληνίδων είχαν επίσης οργανώσει επιμορφωτικά προγράμματα. Ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα ίδρυσε το 1921 την «Ανωτέρα Γυναικεία Σχολή» και το 1925 την «Εσπερινή Εμπορική Σχολή Γυναικών Υπαλλήλων». Στην πρώτη, που λειτούργησε μέχρι το 1923, δίδαξαν, ο Δημήτρης Γληνός, ο Ζαχ. Παπαντωνίου, ο Αλέξανδρος Σβώλος, ο Κώστας Σωτηρίου κ.α. Η Εσπερινή Εμπορική Σχολή ιδρύθηκε με την έμπνευση της Μαρίας Σβώλου. Το Κέντρο των δραστηριοτήτων και των ζυμώσεων προκειμένου να διαμορφώσουν εκείνο το περιεχόμενο προτάσεων για βελτιώσεις και αλλαγές για τα εκπαιδευτικά πράγματα και ο προβληματισμός για τους μελλοντικούς σχεδιασμούς μεταβολών στην εκπαίδευση, ήταν κυρίως η Αθήνα.
Η Μικρασιατική Καταστροφή και το γυναικείο κίνημα
Η Μικρασιατική Καταστροφή, με την εισροή στην Ελλάδα 1.500.000 προσφύγων, δημιούργησε τεράστιες κοινωνικές ανακατατάξεις και μετασχηματισμούς. Παράλληλα όμως δημιούργησε και τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του ελληνικού γυναικείου κινήματος.
Στην πραγματικότητα η Μικρασιατική Καταστροφή είχε φέρει επιτακτικά στο προσκήνιο ζητήματα όπως η προστασία της μητρότητας και της παιδικής ηλικίας, η γυναικεία απασχόληση και εκπαίδευση. Συγχρόνως η ραγδαία αύξηση της γυναικείας συμμετοχής στην εκπαίδευση και τη μισθωτή εργασία είχε αρχίσει να αναδεικνύει την κοινωνική δράση της γυναίκας, το ρόλο της ως παράγοντος αγωγής, τα δικαιώματά της ως ισοτίμου μέλους στην κοινωνία. Προς την κατεύθυνση αυτή δραστηριοποιήθηκε το γυναικείο κίνημα με ουσιαστικές κοινωνικές παρεμβάσεις».
Ενα από τα ζητήματα που διεκδικούν οι γυναίκες είναι το δικαίωμα στη μόρφωση . Οχι μόνο γιατί αυτή ήταν ένα μέσο για τη χειραφέτησή τους, αλλά για να ανταποκριθούν στους ποικίλους κοινωνικούς ρόλους που καλούνταν να παίξουν σαν εργαζόμενες και μητέρες.
Το 1924 πραγματοποιούνται μία σειρά απο ομιλίες ειδικά για γυναίκες, που προσελκύουν πυκνότατο ακροατήριο. Την πρωτοβουλία για την οργάνωσή τους, την είχε αναλάβει ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός. Οι σειρές αυτές των ομιλιών κάλυψαν το διάστημα 1924-1937 με διακοπή το 1927. Στο διάστημα αυτό αναπτύχθηκαν σε ομιλίες 112 θέματα. Από το 1933 οι ομιλίες απευθύνονται προς τις νέες μητέρες και προς τις νέες που είναι εν δυνάμει μέλλουσες μητέρες (πρόγονος της Σχολής Γονέων).
Το 1937 ιδρύεται το Κέντρο Γυναικείας Μορφώσεως με μεγάλη και εδώ την ανταπόκριση του κοινού σε αριθμό και επίπεδο ακροατηρίου. Τότε δημιουργήθηκε ένα επιτελείο κυρίως από γυναίκες προερχόμενες από τον εκπαιδευτικό κλάδο και τον κλάδο των κοινωνικών επιστημών, πολλές από τις οποίες είχαν δραστηριοποιηθεί στο γυναικείο κίνημα . Ανάμεσά τους, η Ελμίνα Παντελάκη, απόφοιτος Σορβόννης και η Αγνή Στουδίτου, διδάκτωρ Νομικής. Ιδιαίτερα η Παντελάκη, δραστήριο μέλος του Εθνικού Συμβουλίου των Ελληνίδων και του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, έφερε μαζί με τη Ζωή Φράγκου, όλο το βάρος της οργάνωσης των ομιλιών του Συλλόγου.
Το Α' Συνέδριο της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Γυναικών
Στις 26 - 29 Μάη του 1946 συνήλθε στην Αθήνα το πρώτο, ιστορικό, Συνέδριο της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Γυναικών (ΠΟΓ ).
Στο Συνέδριο , σύμφωνα με στοιχεία της Ρόζας Ιμβριώτη πήραν μέρος 213 σωματεία, επαγγελματικά, επιστημονικά, φιλανθρωπικά, καλλιτεχνικά, με 120.000 μέλη. Το Συνέδριο έκλεισε τις εργασίες του με μεγάλη συγκέντρωση στο θέατρο "Κεντρικόν" στις 31 του ίδιου μήνα, όπου μαζεύτηκαν πάνω από 3.000 γυναίκες. Οι 631 αντιπρόσωποι που πήραν μέρος ήρθαν απ' όλες τις γωνιές της Ελλάδας.
Στο Συνέδριο έστειλαν χαιρετιστήρια τηλεγραφήματα η Διεθνής Δημοκρατική Ομοσπονδία Γυναικών, η πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως για την Ισοπολιτεία, την Ελευθερία και την Ειρήνη, Μαργαρίτα Κόρμπετ Ασμπι, και η Γαλλική Επιτροπή Συντονισμού της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Γυναικών, η οποία μάλιστα απέστειλε και 50.000 γαλλικά φράγκα για τα παιδιά - θύματα του πολέμου.
Ακόμη, χαιρετιστήριο έστειλε η Διοίκηση της τότε ΓΣΕΕ, το οποίο υπέγραφε ο γενικός της γραμματέας Μήτσος Παπαρήγας. Στο χαιρετιστήριο αναφέρονται ανάμεσα σ' άλλα: «Ο εργαζόμενος λαός της Ελλάδας στους μακρόχρονους και σκληρούς του αγώνες πάντα είχε στις διεκδικήσεις του τα αιτήματα της γυναίκας, που αφορούσαν όχι μόνο τον οικονομικό τομέα, αλλά ενδιαφέρθηκε και για την πολιτική θέση της γυναίκας, την ισοτιμία της με τον άνδρα». Και κατέληγε με το ότι « Στεκόμαστε στο πλάι σας για την επιτυχία των αγώνων σας».
Στο Συνέδριο μίλησαν αντιπρόσωποι απ' όλη την Ελλάδα και απ' όλα τα λαϊκά στρώματα, δασκάλες, καθηγήτριες, εργάτριες, αγρότισσες, επιστημόνισσες, γυναίκες της διανόησης και της Τέχνης. Και κατέληξε σε αποφάσεις πάνω στους σκοπούς, για τους οποίους συγκλήθηκε. Αλλωστε, στο Συνέδριο εκπροσωπούνταν, όχι μόνον οι σύλλογοι γυναικών, αλλά και τμήματα γυναικών άλλων σωματείων.
Τον εναρκτήριο λόγο του Συνεδρίου τον έκανε η Αύρα Θεοδωροπούλου, προέδρος της Πανελλαδικής Ομοσπονδίας Γυναικών, που μεταξύ άλλων αναφέρει: Η πρώτη μας έγνοια θα είναι για το παιδί, το παιδί που είναι η αυριανή Ελλάδα. Μακάρι να βλέπαμε το κράτος να εφαρμόζει ένα πρόγραμμα πρόνοιας συστηματικό, που ν' αρχίζει από το πρώτο σκίρτημα του αγέννητου παιδιού και να φτάνει ίσαμε την ενηλικίωσή του. Που θα φροντίζει για τη σωματική και ψυχική υγεία του και για τη μόρφωσή του. Και που δε θα ξεχνά πως η υγεία και η μόρφωση του παιδιού είναι αξεχώριστη από τις οικογενειακές του βιοτικές συνθήκες...
Ακόμα, από τις πρώτες φροντίδες μας θα είναι και για την εργαζόμενη μάνα. Είναι μεγάλος ο καημός της μάνας, που, αναγκασμένη να δουλεύει έξω από το σπίτι της για το ψωμί των παιδιών της και μην έχοντας πού να τ' αφήσει, τα κλείνει όλη μέρα μονάχα τους σ' ένα δωμάτιο, ή τ' αφήνει να παίζουν στην αυλή, μέσα στις ακαθαρσίες και τα βρωμόνερα, γιατί δεν υπάρχει στο χωριό της ή στη γειτονιά της ένας παιδικός σταθμός που να της το κρατά την ώρα της δουλιάς της...
Σήμερα είναι βαρύς ο μόχθος της γυναίκας. Κι απ' όλους βαρύτερος, της αγρότισσας, που δουλεύει ολημερίς στο χωράφι, σκάβοντας, θερίζοντας, κουβαλώντας ξύλα απ' το βουνό, για να γυρίσει το βράδυ στο καλύβι της, κατάκοπη, να πιάσει το μαγείρεμα, το πλύσιμο, το μπάλωμα...
Μέσα στη Πανελλαδική Ομοσπονδία Γυναικών, θα ενωθούν σ' αυτήν ,όλες οι γυναικείες δυνάμεις, όλες οι καλές θελήσεις, γύρω από τους τρεις βασικούς σκοπούς:
α) Την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ισοτιμία της γυναίκας με τον άνδρα.
β) Την προστασία της μάνας και του παιδιού.
γ) Την άμυνα κατά του φασισμού και την εμπέδωση της ειρήνης.
Το ζήτημα της πολιτικής θέσης της γυναίκας κυριαρχούσε εκείνη την εποχή, αφού οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα «του εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Αλλωστε, η πιο σημαντική απόφαση του Συνεδρίου ήταν το ψήφισμα που εξέδωσε και το οποίο παραδόθηκε στη Βουλή και αφορούσε στην ανάγκη αναγνώρισης ίσων πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών.
Ολόκληρο το ψήφισμα έχει ως εξής:
«Το Α' Πανελλαδικό Γυναικείο Συνέδριο , που οργανώθηκε από την Πανελλαδική Ομοσπονδία Γυναικών και όπου πήραν μέρος 160 γυναικεία σωματεία ή τμήματα γυναικείων μεικτών σωματείων με συνολικό αριθμό 120.212 μελών, έχοντας υπόψη, ότι ύστερα από τη νίκη των Ενωμένων Εθνών κατά του φασισμού και της βίας, που σημαίνει την επικράτηση των δημοκρατικών αρχών της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι παράλογο και άδικο να κρατιέται η γυναίκα στην Ελλάδα στη μειονεκτική θέση που βρίσκεται σήμερα.
Οτι η μειονεκτική θέση της Ελληνίδας γίνεται εμπόδιο για την υλική και πνευματική και κοινωνική της εξέλιξη. Στερεί συγχρόνως τη χώρα από τις ικανότητες της γυναίκας, που φάνηκαν τόσο πολύτιμες στο διάστημα του πολέμου και της κατοχής, τόσο στον απελευθερωτικό αγώνα, όσο και στον αγώνα για την επιβίωση του λαού.
Οτι σ' ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο έχει αναγνωριστεί η ανάγκη να δοθεί αμέσως μετά τον πόλεμο ισοπολιτεία στις γυναίκες.
ΨΗΦΙΖΕΙ
Να δοθούν και στην Ελληνίδα πολιτικά δικαιώματα ίσα με τον άντρα για να εκλέγει και να εκλέγεται στις δημοτικές και στις βουλευτικές εκλογές. Να διευκολυνθεί η εγγραφή των γυναικών στους εκλογικούς καταλόγους και να επιτραπεί η συμμετοχή γυναικών αντιπροσώπων στη σύνταξη των εκλογικών καταλόγων».
Το 1ο Συνέδριο της ΠΟΓ ήταν το πρώτο στην ιστορία του γυναικείου κινήματος Πανελλαδικό Συνέδριο και για την εποχή του ήταν σημαντικό βήμα για τη συνένωση της δράσης των μαζικών γυναικείων οργανώσεων και συλλόγων. Αναγκαία και απαραίτητη, για την ανάπτυξη διεκδικητικού γυναικείου κινήματος ως μέσου για την αντιμετώπιση των τεράστιων προβλημάτων των γυναικών και των παιδιών, που οι ίδιες οι αντικειμενικές συνθήκες της συγκεκριμένης περιόδου όξυναν στο έπακρο. Σε συνδυασμό, βεβαίως, με τη διεκδίκηση ίσων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων με τους άνδρες εργαζόμενους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο λαός σύσσωμος, άντρες και γυναίκες, η νεολαία, με τον τιτάνιο απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές, έγραψε το μεγάλο έπος της Αντίστασης και δημιούργησε τα φύτρα της Δημοκρατικής εξουσίας στην Ελλάδα. Σ' αυτές τις συνθήκες, η οργανωτική συνένωση και ενιαία πανελλαδική δράση του κινήματος των γυναικών ήταν σπουδαίο ζήτημα για τη χώρα μας.
Με αφορμή το αφιερωμα στην Ημέρα της Γυναίκας, θελουμε να τονίσουμε, οτι ζούμε σε μια κοινωνία όπου βασιλεύουν ο νόμος της αγοράς, το κέρδος, η ανταγωνιστικότητα και ο ατομικισμός. Η κοινωνική πολιτική που έχει να κάνει με την εργασία, την Υγεία, την Παιδεία, τη μητρότητα, δε χωράει στη σημερινή πραγματικότητα. Η διαφορετικότητα που πηγάζει από το βιολογικό ρόλο της γυναίκας και που ευθύνεται ιστορικά για την ανισότητά της, αντί να αναγνωρίζεται με παροχές και δικαιώματα , γίνεται μοχλός για νέες ανισότητες.
Εμφανίζονται σήμερα ένα πλήθος αντιεπιστημονικών, αναχρονιστικών, αλλά και εκμοντερνισμένων αντιδραστικών ή συντηρητικών απόψεων και προκαταλήψεων γύρω από την ισότητα των δύο φύλων ή κάνουν λόγο για τρίτο- ουδέτερο φύλο!!!
Επομένως,η ανάγκη για γνωριμία όλων και ιδιαίτερα των γυναικών με την παράδοσή των αγώνων που έγιναν για τη μόρφωση και με τις πνευματικές προσωπικότητες που γεννήθηκαν μέσα απο αυτούς προβάλλει επιτακτική ανάγκη, με δεδομένα την πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ και την εισβολή-επιβολή πνευματικών υποπροϊόντων στη ζωή μας. Ας θυμηθούμε ότι οι γυναίκες ως μητέρες είναι οι πρώτοι παιδαγωγοί της νέας γενιάς και όχι η τηλεόραση, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το ίντερνετ ή τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να ευχόμαστε...
Το ΔΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου